TO ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ «UNCUT» …

HELLO AND GOODBYE…

Το 19ο Παγκόσμιο Κύπελλο στη… σέντρα

Η πρεμιέρα του πρώτου Μουντιάλ που φιλοξενείται στην αφρικανική ήπειρο περιλαμβάνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες αναμετρήσεις: αυτή της οικοδέσποινας Νοτίου Αφρικής με το Μεξικό και της Ουρουγουάης με τη Γαλλία. Η διοργάνωση βέβαια έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία και στην Ελλάδα από τη στιγμή που η Εθνική ομάδα μετά από 16 χρόνια, ετοιμάζεται για τη δεύτερη συμμετοχή της σε τελική φάση Μουντιάλ.Η τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Κυπέλλου αναμένεται να έχει διάρκεια 30 λεπτών. Δύο ώρες(15:00) πριν από το πρώτο παιχνίδι ανάμεσα στην διοργανώτρια Νότια Αφρική και το Μεξικό, εκατοντάδες χορευτές, μουσικοί και άλλοι συμμετέχοντες (συνολικά 1.581 άτομα) στο στάδιο «Σόκερ Σίτι» του Γιοχάνεσμπουργκ, θα… κηρύξουν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κεντρικό θέμα της θα είναι το «καλωσήλθατε στο σπίτι του κόσμου».

Tο BLOG της Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας …

Συγκεντρωθήκαμε γύρω από «τον καναπέ, που σε αυτόν μόνο η θεία θα μπορούσε να είχε δολοφονηθεί». Σ’ αυτή τη φρασούλα του Βάλτερ Μπένγιαμιν κρύβεται ένα μεγάλο μέρος από τη μαγεία της αστυνομικής λογοτεχνίας: μυστήρια και μυστικά, θύτες και θύματα, επιθεωρητές και ντετέκτιβ, βροχερές πόλεις και «κακόφημοι δρόμοι», εξιχνιασμένα ή ανεξιχίαστα εγκλήματα και σκοτεινές υποθέσεις. Από την εποχή του Έντγκαρ Άλλαν Πόε το έγκλημα έχει εμπνεύσει σημαντικούς συγγραφείς και συναρπάσει εκατομμύρια αναγνωστών.

Ξεκινήσαμε από την βασική ιδέα, ότι η αστυνομική λογοτεχνία στη χώρα μας έχει οριστικά αποβάλει το στίγμα της «παραλογοτεχνίας», καθώς είναι πιο κοντά πλέον και στο «αστυνομικό» και στο «λογοτεχνικό» της περιεχόμενο. Άλλωστε, αυτή είναι μια πραγματικότητα, που την αναγνώρισαν έγκαιρα σημαντικοί ξένοι συγγραφείς και στοχαστές και την αποδέχτηκαν από τον προηγούμενο αιώνα οι μεγάλοι διεθνείς εκδοτικοί οίκοι.

Παράλληλα, θέλουμε να οργανώσουμε «τα του οίκου» μας, να συζητήσουμε για θέματα και ζητήματα που μάς αφορούν, χωρίς πρωτοκαθεδρίες και αποκλεισμούς. Σκοπεύουμε να συμβάλουμε περαιτέρω στη διάδοση αυτού του δημοφιλούς είδους, να συγκεντρώσουμε πληροφορίες που αφορούν την αστυνομική λογοτεχνία στη χώρα μας (συγγραφείς, έργα, εκδόσεις), καθώς και να έλθουμε σε επαφή με τους «συναδέλφους» μας στο εξωτερικό.

Η Λέσχη απαρτίζεται από συγγραφείς και φίλους, ο οποίοι αγαπούν αυτό το είδος, τους δημιουργούς και τα έργα, που είτε έχουν καθαρά αστυνομική πλοκή είτε χαρακτηρίζονται ως νουάρ ή ως θρίλλερ, αλλά έχουν ένα κοινό: την αναζήτηση της αλήθειας, την εξιχνίαση μιας υπόθεσης και την αποκατάσταση μιας αδικίας.

Πέρα από τη κύρια συγγραφική τους ιδιότητα, τα μέλη της Λέσχης, θεωρούν ότι παραμένουν «υποψιασμένοι αναγνώστες» και, παράλληλα, αποτίουν φόρο τιμής στη μνήμη και το έργο του «πρώτου διδάξαντος», Γιάννη Μαρή.

Εδώ θα συναντηθείτε και θα «συνομιλήσετε» με αναγνωρισμένους και νεότερους συγγραφείς και τα έργα τους, θα βρείτε πληροφορίες για εκδόσεις, βιβλία, περιοδικά και αφιερώματα, θα διαβάσετε νέα για όσα αφορούν το είδος, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, θα (δια)δικτυωθείτε με ανάλογες εμπειρίες από τον διεθνή χώρο, και, επί πλέον, κάποιες φορές θα μπορείτε να πρώτοι να «ξεφυλλίσετε» προδημοσιεύσεις των μελών της Λέσχης.

Σας καλωσορίζουμε στη Λέσχη μας, και καθήστε αναπαυτικά «σ’ αυτόν τον καναπέ, που μόνο η θεία θα μπορούσε να είχε δολοφονηθεί».

It’ s wonderful to be here/ it’ s certainly a thrill…

Καλωσορίζουμε στο ιστολόγιο της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. http://crimefictionclubgr.wordpress.com/

«The Last Airbender»….Original score Soundtrack

1. Airbender Suite 2. Earthbenders 3. The Avatar Has Returned 4. The Four Elements Test 5. Journey to the Northern Water Tribe 6. Hall of Avatars 7. Prologue 8. The Blue Spirit 9. The Spirit World 10. We Could Be Friends 11. We Are Now the Gods 12. Flow Like Water

OLD GREY WHISTLE TEST:Al Stewart «The Year Of The Cat»

Νικος Εγγονόπουλος…»Οι Διόσκουρος»

Ανδρέας Βουτσινάς…R.I.P.

Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα περίπου στις 9:00 το πρωί, σε ηλικία των 79 ετών, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου με διεθνή ακτινοβολία. Ο Ανδρέας Βουτσινάς πέθανε στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.
Πρόσφατα, είχε υποβληθεί σε επέμβαση στο πόδι, ύστερα από ατύχημα. Τελευταία επιθυμία του Ανδρέα Βουτσινά, όπως δήλωσε ο γιος του, Μάριος, ήταν η σορός του να αποτεφρωθεί και οι στάχτες να σκορπιστούν στην Επίδαυρο, ώστε, όπως με χιούμορ έλεγε ο αξέχαστος σκηνοθέτης, «οι κακοί ηθοποιοί που πηγαίνουν στον ιερό χώρο της Επιδαύρου να φτερνίζονται».

Σπούδασε υποκριτική και ενδυματολογία στο Old Vic και στη σχολή Δραματικής Τέχνης και Τραγουδιού του W. Douglas. Επίσης, φοίτησε στη σχολή του L. Strassberg.
Το 1957 έγινε μέλος του Actors’ Studio. Σκηνοθέτησε πάνω από 130 παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου στο Λονδίνο, τον Καναδά, τη Ν. Υόρκη, το Παρίσι και την Ελλάδα. Ακόμη, σκηνοθέτησε στο Μπρόντγουεϊ, την Comedie Francaise, το Θέατρο του Π. Μπρουκ, κ.α.

Συνεργάστηκε με διεθνούς φήμης ηθοποιούς, όπως οι Τζέιν Φόντα, Φέι Ντάναγουεϊ, Γουόρεν Μπίτι, Αν Μπράνκροφτ, Φανί Αρντάν, Ειρήνη Παππά, κ.α. ενώ είχε δουλέψει με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, το ΚΘΒΕ, το Εθνικό Θέατρο, την Πειραματική Σκηνή της ”Τέχνης”, το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, το Θεσσαλικό Θέατρο και με πολλούς θιάσους του ελεύθερου θεάτρου.
Στον κινηματογράφο, έπαιξε σε ταινίες των Μελ Μπρουκς, Ζυλ Ντασέν και Λυκ Μπεσόν. Τελευταία του σκηνοθεσία στο θέατρο είναι το έργο του Τζορτζ Μπερνάρ Σο «Το επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν» που ανέβηκε το περασμένο χειμώνα στη σκηνή του θεάτρου «Ορφέας».

Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον ανώτατο τίτλο τιμής «Commandeur des Arts et des Lettres» καθώς και τον τίτλο «Chevalier de Merite».

Agora (Special Edition) …DVD

Η βραβευμένη με Όσκαρ Ρέιτσελ Βάις («Ο Επίμονος Κηπουρός») συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον διακεκριμένο σκηνοθέτη Αλεχάντρο Αμενάμπαρ («Η Θάλασσα Μέσα Μου», «Οι Άλλοι») σε ένα σπαρακτικό έπος, όπου τα ιδανικά και η ανθρωπιά δοκιμάζονται κάτω από την σκιά του πολέμου.

Η ιστορία μας ταξιδεύει στη Ρωμαϊκή Αίγυπτο, τον 4ο αιώνα μ.Χ., όπου η αστρολόγος-φιλόσοφος Υπάτια της Αλεξάνδρειας μάχεται για να σώσει την συγκεντρωμένη σοφία του αρχαίου κόσμου. Η μειοψηφία του Χριστιανικού πλυθησμού υποκινεί τη βία στους δρόμους της Αλεξάνδρειας, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα ενός εμφυλίου πολέμου τεραστίων διαστάσεων. Ο σκλάβος της Υπάτιας, Ντάβους, είναι διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη για την αφέντρα του και στην πιθανότητα να αποκτήσει την ελευθερία του, με την έλευση του Χριστιανισμού.

Σκηνοθεσία :		Αλεχάντρο Αμενάμπαρ
Σενάριο :		Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, Ματέο Χιλ
Παραγωγή :		Focus Features, Odeon
Παραγωγή :		Άλβαρο Αουγκουστίν, Φερνάντο Μποβάιρα
Ηθοποιοί :		Ρέιτσελ Βάις, Μαξ Μινγκέλα, Όσκαρ Άιζακ, Ρούπερτ Έβανς
Μοντάζ :		Νάτσο Ρουίθ Καπίγιας
Διεύθυνση Φωτογραφίας :		Χαβί Χιμένες
Καλλιτεχνική Διεϋθυνση :		Γκάι Ντιάς
Μουσική :		Ντάριο Μαριανέλι

Γλώσσες:		English 5.1 Dolby Digital Surround
Υπότιτλοι:		English, Ελληνικά

Stevie Ray Vaughan …20 χρόνια χωρίς τον Stevie Ray Vaughan

Από τον Γιάννη Πετρίδη

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Stevie Ray Vaughan με την κυκλοφορία του άλμπουμ του Texas Flood πήρε επίσημα από τους φίλους τού είδους τον τίτλο του ήρωα των μπλουζ και το όνομά του παρουσιάστηκε δίπλα σ’ αυτά των ηρώων του, που ήταν μπλουζίστες, όπως οι Albert King, Buddy Guy και Otis Rush.

Από τραγούδι του τελευταίου ονόμασε το συγκρότημά του Double Trouble.

Ο κιθαρίστας του μπλουζ είχε επηρεαστεί από τον μεγαλύτερο αδελφό του Jimmie, ο οποίος ήταν μέλος των Fabulous Thunderbirds μέχρι το 1990, που σκοτώθηκε ο Stevie Ray ύστερα από πτώση του ελικοπτέρου που τον μετέφερε. Ηταν 27 Αυγούστου 1990, και ο κιθαρίστας επέστρεφε στο Σικάγο, από το Γουισκόνσιν, όπου είχε μεταβεί για να παίξει σε μια συναυλία του Eric Clapton, στην οποία εμφανίστηκαν και ο αδελφός του Jimmie, ο Robert Cray και ο Buddy Guy. Οι κακές καιρικές συνθήκες όμως οδήγησαν στο μοιραίο γι’ αυτόν δυστύχημα.

Είχε γεννηθεί στις 3 Οκτωβρίου 1954 σε μια μικρή πόλη του Τέξας, μόλις τέσσερα χιλιόμετρα μακριά από το Ντάλας, και από μικρός αφοσιώθηκε στην ακρόαση δίσκων τού μπλουζ από ονόματα όπως οι Τ-Bone Walker, Β.Β., Albert και Freddie King, Muddy Waters, μαζί με καλλιτέχνες από τον χώρο της τζαζ, όπως οι Wes Montgomery, Kenny Burrell και Django Reinhardt, ενώ από τον χώρο του ροκ το ενδιαφέρον του είχε επικεντρωθεί στους Yardbirds, Cream, και οι κιθαρίστες Lonnie Mack και Jimi Hendrix.

Οι γονείς του, Big Jim και Martha, ήταν μουσικόφιλοι και έπαιζαν μάλιστα διάφορα όργανα, ενώ στο σπίτι τους επισκέπτες ήταν συχνά γνωστά ονόματα της πόλης, κυρίως από τον χώρο της κάντρι.

Από το 1972, τελειώνοντας το Γυμνάσιο, άρχισε να φτιάχνει τα πρώτα του συγκροτήματα, The Chantones, Nightcrawlers, Α Cast Of Thousands, με τους οποίους κυκλοφόρησε και το πρώτο του τραγούδι για μία συλλογή το 1971, στη συνέχεια Paul Ray and the Cobras, με τους οποίους ηχογράφησε το Texas Clover το 1974 και το 1977 φτιάχνει τους Triple Threat Revue, με τραγουδίστρια τη Lou Ann Burton, η οποία θα μείνει για λίγο και στο επόμενο συγκρότημα που θα φτιάξει το 1979, με το όνομα Double Trouble.

Το 1982 ο γνωστός παραγωγός Jerry Wexler θα τον προσέξει στο κλαμπ «Continental» του Οστιν όπου έπαιζε και θα μεσολαβήσει να παίξει στο φεστιβάλ του Μοντρέ εκείνης της χρονιάς.

Η εμφάνισή του εκεί θα εντυπωσιάσει τον David, που θα τον καλέσει να παίξει στο άλμπουμ του Let’s Dance. Εκτός από το ομώνυμο τραγούδι, ο Stevie έπαιζε και στο China Girl, που ήταν η άλλη επιτυχία του άλμπουμ. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο Stevie Ray Vaughan και οι Double Trouble ήταν το μοναδικό συγκρότημα που έπαιξε εκείνη τη χρονιά στο φεστιβάλ του Μοντρέ χωρίς να έχει υπογράψει δισκογραφικό συμβόλαιο. Ο Bowie θα τον καλέσει να πάρει μέρος και στην περιοδεία του εκείνη την περίοδο, αλλά ο Vaughan θα εξαφανισθεί για πέντε μέρες και θα πάει να παρακολουθήσει την κηδεία τού Muddy Waters· στη συνέχεια θα αποφασίσει ότι ο ήχος του Bowie ήταν αρκετά ποπ γι’ αυτόν και δεν θα συνεχίσει τη συνεργασία του μαζί του.

Η κυκλοφορία του άλμπουμ του Texas Flood έκανε πολλούς να παρατηρήσουν την ομοιότητα που παρουσίαζε το παίξιμό του με αυτό του Jimi Hendrix. Ο πρόωρος θάνατος και των δύο συν του ότι ο Stevie Ray Vaughan πριν πεθάνει είχε κυκλοφορήσει τέσσερα στούντιο άλμπουμ και ένα Live μέσα σε περίπου έξι χρόνια, δηλαδή όσα σχεδόν και ο Hendrix, μεγάλωσε τον θρύλο που ακολούθησε τον θάνατό του, όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως με αρκετούς ταλαντούχους καλλιτέχνες που πεθαίνουν ξαφνικά σε νεαρή ηλικία.

Το πρώτο άλμπουμ των Double Trouble, το Texas Flood, ηχογραφήθηκε μέσα σε τρεις μέρες με δανεικά χρήματα από τον θαυμαστή τους Jackson Browne -ο οποίος ήταν από τους θεατές που παρακολούθησαν την εμφάνισή τους στο Μοντρέ- και σκοπό είχε να αποτελέσει το δείγμα για να προσελκύσει κάποια δισκογραφική εταιρεία να το κυκλοφορήσει. Τελικά αυτό το ντέμο έγινε η επίσημη κυκλοφορία τους και το πρώτο πλατινένιο άλμπουμ τους.

Η επιτυχία που γνώρισε με το πρώτο του άλμπουμ οδήγησε σε μία ακόμα αναβίωση των μπλουζ στη δεκαετία του ’80, που έφερε ξανά στην επικαιρότητα ονόματα όπως οι Allman Brothers και ο John Lee Hooker, που είχε δηλώσει ότι ήταν φανατικός φίλος της μουσικής του Stevie Ray Vaughan και υπήρχε μία αμοιβαία εκτίμηση από τον ένα για τον άλλον, αφού και ο Vaughan δήλωνε θαυμαστής τού Hooker. Ολη αυτή η κίνηση για τα μπλουζ βοήθησε και ονόματα όπως οι Georgia Satellites στο να έλθουν στην επικαιρότητα.

Ο Stevie Ray Vaughan ήταν το τελευταίο πραγματικά μεγάλο όνομα που εμφανίστηκε από έναν μουσικό χώρο που για αρκετές γενιές κρατάει σταθερά την επαφή μεταξύ του ροκ εντ ρολ και του μπλουζ, που έχει πίσω του περισσότερο από έναν ολόκληρο αιώνα σημαντικής παρουσίας στα μουσικά δρώμενα, είναι μάλιστα ένα από τα λίγα είδη μουσικής που δεν επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τα κατά καιρούς νέα εμφανιζόμενα μουσικά ρεύματα.

Το Texas Flood ήλθε να αναβιώσει τον παραδοσιακό ήχο των μπλουζ και του ρυθμ εντ μπλουζ της πόλης του Τέξας, σε έναν συνδυασμό από ήχους που θύμιζαν Hendrix, Albert King, Buddy Guy, Albert Collins, Β.Β. King και Elmore James, δηλαδή η απόλυτη συνταγή επιτυχίας, που όταν έπεφτε στα χέρια λευκού κιθαρίστα, ήταν δύκολο να μην πετύχει.

Μέχρι τότε τα μπλουζ αποτελούσαν μία ανάμνηση για τους φίλους της μουσικής, που είχε ως ορόσημο τη δεκαετία του ’60 και τελευταίο μεγάλο όνομα τους Allman Brothers, οι οποίοι όμως στα μέσα του ’70 είχαν πάψει να έχουν πια μεγάλη απήχηση στο κοινό. Στη δεκαετία του ’80, ανάλογο ήχο είχε μόνον ο Robert Cray, που και αυτός γνώρισε επιτυχία.

Στο δεύτερο άλμπουμ του Couldn’t Stand The Weather υπάρχει η διασκευή του στο Voodoo Chile του Jimi Hendrix και το, επηρεασμένο από τον χώρο της τζαζ και καλλιτέχνες όπως οι Charlie Christian και Kenny Burrell, Stang’s Swang. Ακολούθησε το Soul Το Soul, που με την προσθήκη του οργανίστα Reese Wynans κάνει πιο πλούσιο τον ήχο τους, με περισσότερες δικές του συνθέσεις, αλλά και τη διασκευή στο Look at Little Sister του Hank Ballard. Το In Step που κυκλοφόρησε το 1989, ήταν και το τελευταίο ηχογραφημένο στο στούντιο άλμπουμ για τον μεγάλο κιθαρίστα με τους Double Trouble. Εναν χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε το Family Style με τον αδελφό του Jimmie και με παραγωγό τον Nile Rodgers, το The Sky Is Crying, που κυκλοφόρησε το 1991, μετά τον θάνατό του, περιείχε ηχογραφήσεις που είχαν γίνει στην περίοδο 1984-89 και για διάφορους λόγους, εκτός από ένα τραγούδι, είχαν μείνει εκτός κυκλοφορίας.

Τα προβλήματα που προέκυψαν αργότερα με αλκοόλ και ναρκωτικά φρέναραν αρκετά την επιτυχία του σε μία πορεία που θύμιζε σε μερικά σημεία της αυτή που είχε ο Jimi Hendrix, ο οποίος, όπως και ο Stevie Ray Vaughan, έπαιξε αρκετά χρόνια σε μικρούς χώρους μέχρι να γίνει γνωστός.

Το περιοδικό, «Rolling Stone» κατατάσσει τον Vaughan στην έβδομη θέση με τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών.

Tindersticks : » jism «

….το απόλυτο αυτοκαταστροφικό    love anthem….να γεμίζει καπνό από φτηνά τσιγάρα όσους ανέβουν για μια  «φεγγαραδα» στο αυτοσχέδιο ονειροπλάνο τους.

Twilight Saga: Eclipse the Score …Soundtrack

1. Riley 2. Compromise / Bella’s Theme 3. Bella’s Truck / Florida 4. Victoria 5. Imprinting 6. The Cullens Plan 7. First Kiss 8. Rosalie 9. Decisions, Decisions… 10. They’re Coming Here 11. Jacob Black 12. Jasper 13. Wolf Scent 14. Mountain Peak 15. The Kiss 16. The Battle / Victoria Vs. Edward 17. Jane 18. As Easy As Breathing 19. Wedding Plans…

Howard Shore

Νικος Εγγονόπουλος…»Καζανόβα»

Special AKA : «War Crimes «(The Crime Remains The Same)

…From the graves of Belsen where the innocent were burned, to the genocide in Beirut, Israel was nothing learned?    Τα τύμπανα JoyDivision-ο-φέρνουν, ο  βιολιστής Nick Parker εκμεταλλεύεται τέλεια τα τέσσερα λεπτά φήμης του, η Rhoda Dakar καταγγέλλει. Παρόμοιο αντιπολεμικό τραγούδι δεν υπάρχει. Παρόμοιο τραγούδι δεν υπάρχει. Παρόμοιο ριφ βιολιού δεν θυμάμαι….

Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν…»Ο ελληνικός λαβύρινθος»

…Τα μάτια της πήραν το χρώμα του Αιγαίου, ενώ η ανάσα της έκανε το θώρακά της ν ανεβοκατεβαίνει κάτω απ’ τη λεπτή της μπλούζα, που τεντωνόταν πάνω από τα δύο ωραιότατα στήθη της. Ο Καρβάλιο υποψιαζόταν ότι θα ήταν σφιχτά, με ρώγες άγουρες, σαν τα στήθη των έφηβων κοριτσιών.
«Ταραμάς, μουσακάς, ντολμάδες… Τώρα το μόνο που λείπει είναι ένα κομμάτι του Θεοδωράκη, το «Περιγιάλι» για παράδειγμα, με τους στίχους του Σεφέρη, που ο Αλέκος το έπαιζε ξανά και ξανά στο πικάπ μέχρι που έκλαιγαν και τ αυτιά του, όπως έλεγε». […]
Ο Πέπε Καρβάλιο αναλαμβάνει για λογαριασμό ενός παράξενου ζευγαριού Γάλλων, της Κλερ και του Λεμπρούν, να εντοπίσει πού βρίσκεται ο Αλέκος, ο έλληνας σύζυγος της Κλερ. Καθώς περιδιαβαίνουν τις παλιές βιομηχανικές ζώνες της Βαρκελώνης αναζητώντας τον Έλληνα με τη σκοτεινή προσωπικότητα, η καρδιά του Καρβάλιο υποκύπτει στην άπιαστη ομορφιά της Κλερ. Το προφίλ του ως κυνικού και ψυχρού ντετέκτιβ δεν θ αργήσει να καταρρεύσει…

«I Am Love «…SOUNDTRACK

1. Chairman Dances (Foxtrot for Orchestra)
2. Century Rolls: I. First Movement (excerpt)
3. Lollapalooza
4. Shaker Loops: III. Loops and Verses
5, Shaker Loops: IV. A Final Shaking
6. The Death of Klinghoffer: Desert Chorus
7. Fearful Symmetries (excerpt)
8. Harmonielehre: Part II. The Anfortas Wound
9. Harmonielehre: Part III. Meister Eckhardt and Quackie…music by composer John Adams

CINE UNCUT:»All the Boys Are Called Patrick «(Godard, 1959)

 pt2/2

BOB DYLAN…στο » Terra – Vibe Park»

Οχι, αγαπητέ μου. Φαντάστηκες λάθος. Ο Μπομπ Ντίλαν δεν παίζει μπροστά στο τζάκι σου. Και όχι, δεν σου είπε πως πρέπει να ρίξεις κούτσουρο μέσα του γιατί η φωτιά είναι «ασθενική».Οχι, ο Ντίλαν δεν είναι το παρεάκι σου. Τον πληρώνεις για να τον ακούς. Και το κάνεις για όλα όσα θέλει να σου τραγουδήσει. Μην κάνεις λάθος.Δεν θα έχεις ποτέ την τύχη να παίξετε ρακέτες, να τον κεράσεις μια ρακή. Ούτε να του πεις πως θέλεις να σου πει το «Mr Tambourine Man», γιατί το μωρό σου κάνει κέφι όταν το ακούει.

Αυτά τα λέω γιατί προχθές το βράδυ στο «Terra – Vibe Park» ανάμεσα στο κοινό των 12.000 ανθρώπων (παραδόξως όλων των ηλικιών), μπορούσα να ακούσω φωνές παραγγελιών σε έναν καλλιτέχνη με καριέρα κοντά στα πενήντα χρόνια, ρεπερτόριο που κάποτε συγκλόνιζε τον κόσμο. Ο Ντίλαν δεν είναι καλλιτέχνης επιπέδου μεγάλης πίστας. Δεν παίζει κάθε βράδυ στην «αυλή» σου. Θα το ‘θελες. Δεν είναι έτσι.

Μαθήματα άπλετης απλότητας. Ο Ντίλαν ανέβηκε στη σκηνή τού πλέον πραγματικά οργανωμένου, εντυπωσιακά ανακαινισμένου «Terra – Vibe Park» στις 9.25 μ.μ. Την εγκατέλειψε στις 11.15 μ.μ. Εμφανίστηκε φορώντας μαύρα ρούχα. Μίλησε λίγο. Και αυτό στον επίλογο της συναυλίας. Για να πει ευχαριστώ, να συστήσει τους μουσικούς που τον συνόδευαν. Οι τελευταίοι, το αναμενόμενο, έπαιζαν την αμερικανική μουσική κουλτούρα στα δάχτυλα. Ο κιθαρίστας Τσάρλι Σέξτον, για παράδειγμα, ήταν απλά υπέροχος. Κατά τα άλλα, ο Ντίλαν είπε κλασικά του σαν το Rainy Day Women, Αll Along the Watchtower, Like A Rolling Stone. Και τίμησε, μάλλον με το παραπάνω, άλμπουμ των δύο τελευταίων δεκαετιών της καριέρας του.

Δεν ξεχνώ πως ο Ντίλαν είναι εβδομηντάρης. Πως στη σκηνή ανεβαίνει γιατί δεν μπορεί να ζήσει μακριά της. Πως πλέον δεν ρισκάρει κάτι.

Πως δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν για το τι θέλει να τραγουδήσει. Η προχτεσινή βραδιά μαζί του ήταν η αναμενόμενη. Ηταν υπέροχη για σένα που ακούς Ντίλαν. Ισως βαρετή για σένα που πήγες απλά να τον δεις γιατί ίσως δεν θα τα ξανακαταφέρεις στη ζωή σου.

Στο ανκόρ της συναυλίας ακούσαμε το «Ballad of a Thin Man». Εναν ύμνο σαρκασμού αφιερωμένο στον τρόπο ζωής του μοντέρνου, δυτικού κόσμου. Φαντάσου. Το έγραψε το 1965. Και όμως, σπαρταρά ακόμα…    Γιάννης Παναγόπουλος  

Χρήστος Χατζής…Εν Λευκώ 87,7…Με αγάπη για την καλή μουσική

Ωραίες μουσικές παίζει ο Χρήστος Χατζής κάθε πρωί 8 με 10 στον «Εν Λευκώ 87,7».  Πολύ ωραίες και απ’ όλες τις εποχές. …

Irving Penn «Street Findings» New York, 1999

«La Frontiere De L’aube «… Τα Σύνορα Της Αυγής …DVD

H Καρόλ μια διάσημη ηθοποιός ζει μόνη στο Παρίσι αφού ο σύζυγός της μένει τον περισσότερο καιρό λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων στο Χόλιγουντ. Στα πλαίσια μιας φωτογράφησης γνωρίζεται με τον Φρανσουά, έναν νεαρό καλλιτέχνη, με τον οποίο σύντομα η έλξη που αναπτύσσεται μεταξύ τους θα οδηγήσει σε μια παθιασμένη ερωτική σχέση.

Σκηνοθεσία: Φιλίπ Γκαρέλ

Πρωταγωνιστούν: Λουί Γκαρέλ , Λόρα Σμε , Κλεμεντίν Ποιντάτζ , Ολιβιέ Μασσάρ

Έτος: 2008

Διάρκεια: 103′

Γλώσσες/Languages:	French
Υπότιτλοι/Subtitles:	Ελληνικά

Dennis Hopper… R.I.P…(17 MAIOY 1936-29 MAIOY 2010)

Πέθανε  σε ηλικία 74 ετών ο διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ Ντένις Χόπερ, που είναι πιο γνωστός για τη συμμετοχή του στην ταινία του 1969 «Ξέγνοιαστος Καβαλάρης», την οποία είχε και σκηνοθετήσει.

Ο Χόπερ άφησε την τελευταία του πνοή  στο σπίτι του στη Βένις της Καλιφόρνια εξαιτίας επιπλοκών από τον καρκίνο του προστάτη από τον οποίο υπέφερε.

Έκανε την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση το 1955, και εμφανίστηκε σε δύο ταινίες, στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο Τζέιμς Ντιν,  Επαναστάτης χωρίς αιτία (1955) και Giant (1956).

Τα επόμενα δέκα χρόνια ο Χόπερ έκανε γκεστ εμφανίσεις στην τηλεόραση  και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960 είχε παίξει δεύτερους ρόλους σε διάφορες ταινίες. Σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σο Easy Rider (1969), κερδίζοντας ένα βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, ενώ ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, καθώς συνέγραψε το σενάριο της ταινίας.

Για πολλά χρόνια δεν μπορούσε να εξαργυρώσει την επιτυχία του σε ρόλους, μέχρι που ο ρόλος του στο Αποκάλυψη Τώρα (1979) τον έφερε και πάλι στο προσκήνιο. Εμφανίστηκε στη συνέχεια στο Rumble Fish (1983) και το The Osterman Weekend (1983). Έλαβε την αναγνώριση των κριτικών για τους ρόλους του στα Blue Velvet και Hoosiers, με την τελευταία να του εξασφαλίζει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β ‘ανδρικού ρόλου.

«Lola Montes» … Η πτώση της Λόλα Μοντές …DVD

H Λόλα Μοντές βρίσκεται κάθε βράδυ στη σκηνή ενός τεράστιου τσίρκου και είναι αναγκασμένη να ξαναζεί το δραματικό παρελθόν της, έχοντας ξεπέσει από τη δόξα και τα πλούτη σε κατάσταση πλήρους παρακμής. Έτσι, κάπου στην Αμερική, ζωντανεύει επάνω στο ταπί η ιστορία μιας μοιραίας γυναίκας του 19ου αιώνα, μέσα από αναδρομές στα γεγονότα και τους άντρες που καθόρισαν την πορεία της.
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Σεσίλ Σεντ Λωρέν.

Σκηνοθεσία: Μαξ Οφίλς

Πρωταγωνιστούν: Πίτερ Ουστίνοφ , Μάρτιν Κάρολ , Άντον Γουόλμπρουκ

Έτος: 1955

Διάρκεια: 103′

Γλώσσες/Languages:	French
Υπότιτλοι/Subtitles:	Ελληνικά

ΤΙΜ BUCKLEY …Εφυγε νωρίς…

Από τον Γιάννη Πετρίδη

Ο κατάλογος με τους καλλιτέχνες από τον χώρο της μουσικής που εγκατέλειψαν πρόωρα αυτό τον κόσμο, είναι πραγματικά ατελείωτος, ακόμα και αν λάβουμε υπόψη μόνο τους γνωστούς μουσικούς.

Ο Tim Buckley όμως ήταν μία ακόμα πιο δύσκολη περίπτωση αφού στο πέρασμα του χρόνου ζήσαμε τον χαμό σε ατύχημα και του ταλαντούχου γιου του Jeff, σε μια σπάνια συγκυρία πρόωρου χαμού πατέρα και γιου.

Φέτος συμπληρώνονται 35 χρόνια από τον θάνατό του από υπερβολική δόση ναρκωτικών, στις 29 Ιουνίου 1975. Είχε γεννηθεί στις 14 Φεβρουαρίου του 1947 στην Washington D.C. και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι αν ζούσε, θα έφτανε σε φήμη αρκετούς από τους μεγάλους καλλιτέχνες που ξεκίνησαν ταυτόχρονα με αυτόν στη δεκαετία του ’60. Φανατικοί φίλοι της μουσικής του ήταν, μεταξύ άλλων, και οι Eric Clapton, Paul Simon, Judy Collins και Frank Zappa. Ο Herb Cohen, μάνατζερ του τελευταίου, ήταν μάλιστα αυτός που τον βοήθησε στα πρώτα του δισκογραφικά βήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και αργότερα τον έφερε στη δισκογραφική του εταιρεία Straight.

Ο Buckley άρχισε να παίζει μαζί με τον μπασίστα Jim Fielder, που αργότερα έγινε μέλος των Buffalo Springfield και Blood, Sweat and Tears, και οι δυο τους ήταν φίλοι τής avant-garde τζαζ.

Το αρχικό ενδιαφέρον του για τη μουσική ήταν στραμμένο στην κάντρι, που άκουγε στη νότια Καλιφόρνια όπου είχαν μετακομίσει οι γονείς του όταν ο Tim ήταν 9 ετών, από το Αμστερνταμ της Νέας Υόρκης. Ακουγε με μανία τους κάντρι ραδιοφωνικούς σταθμούς, αγόραζε όσο μπορούσε περισσότερους δίσκους από τους γνωστούς τραγουδιστές τού είδους και έπαιζε μουσική κάντρι με διάφορες ερασιτεχνικές μπάντες σε διάφορα μικρά κλαμπ, ακολουθώντας παράλληλη διαδρομή με αυτή του Bob Dylan, με τον οποίο πολλοί τον παρομοίαζαν στη δεκαετία του ’60.

Αγαπημένοι του τραγουδιστές ήταν οι Johnny Cash, Hank Williams, Johnny Mathis, Nat King Cole, Billie Holiday, Frank Sinatra και Judy Garland και από τον χώρο της τζαζ ξεχώριζε τον Miles Davis.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ποίηση και το ροκ. Συμπαραστάτη σ’ αυτή τη νέα του ενασχόληση βρήκε τον νεαρό ποιητή Larry Beckett και λίγο αργότερα τον Jim Fielder, με τον οποίο άρχισε να εμφανίζεται σε κλαμπ του Λος Αντζελες, όπως το It’s Boss.

Ο Jim Black, ντράμερ των Mothers Of Invention του Frank Zappa, ήταν αυτός που τον παρουσίασε στον μάνατζέρ τους Herb Cohen, ο οποίος εντυπωσιάστηκε και αμέσως του έκλεισε εμφανίσεις στο καφέ της Νέας Υόρκης «Night Owl» το καλοκαίρι του 1966. Ο Cohen έπαιξε και ένα ντέμο από 6 τραγούδια στον Jac Holzman, πρόεδρο της εταιρείας Elektra, ο οποίος εντυπωσιάστηκε.

Το πρώτο του άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε τρεις μέρες και κυκλοφόρησε αμέσως τον Οκτώβριο του 1966, όταν ο Buckley ήταν μόλις 19 ετών, εντυπωσιάζοντας τους μουσικοκριτικούς και χαρίζοντάς του τη δυνατότητα να εμφανίζεται σε αρκετούς μουσικούς χώρους. Ο George Harrison ήταν αυτός που συνέστησε στον μάνατζερ των Beatles, Brian Epstein, να πάει να τον παρακολουθήσει στον «Cafe Au Go Go» της Νέας Υόρκης τον Απρίλιο του 1967. Στο διάστημα που έκανε εμφανίσεις σ’ αυτό το κλαμπ, ηχογραφούσε παράλληλα και το δεύτερό του άλμπουμ Goodbye And Hello, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1967. Από αυτό το άλμπουμ ξεχώρισε αμέσως το ομώνυμο τραγούδι, που παίχτηκε, αρκετά στο αμερικανικό ραδιόφωνο, παρά το γεγονός ότι ήταν μεγαλύτερο από 6 λεπτά σε διάρκεια. Επίσης, ενδιαφέρον προκάλεσαν τα: Carnival Song, στο οποίο ο Buckley αναφερόταν στο LSD, Pleasant Street, στο οποίο έκανε έναν απολογισμό στη σκοτεινή πλευρά του χιπισμού που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή, και το αντιπολεμικό Νο Man Can Find The War.

Αυτά τα δύο άλμπουμ ίσως στις μέρες μας θεωρούνται υπερβολικά, αλλά θα πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι ήταν γραμμένα από έναν 20χρονο, που έβλεπε τον κόσμο με την αθωότητα της ηλικίας του. Στη συνέχεια, η μουσική του, που είχε αρκετά στοιχεία από τη φρι τζαζ και τη φολκ, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στους μουσικοκριτικούς, αλλά αυτό που εντυπωσίαζε περισσότερο ήταν η αγγελική τρυφερή χροιά του, που μετέφερε το πάθος του στον ακροατή.

Εκείνη την περίοδο θα παντρευτεί τη Mary Guibert, με την οποία θα χωρίσουν το 1968, αφού θα έχουν αποκτήσει εν τω μεταξύ τον Jeff Buckley. Ο Tim, που θα κάνει δεύτερο γάμο με την Brejot Suitcliffe, της οποίας θα υιοθετήσει τον γιο, θα ξαναδεί τον γιό του Jeff μόνο άλλη μια φορά μέχρι τον θάνατό του, το 1975.

Το 1969 θα κυκλοφορήσει το Blue Afternoon, ένα άλμπουμ με σκοτεινές, ρομαντικές μπαλάντες, που έδειχναν στον ακροατή την ψυχολογική του κατάσταση εκείνη την περίοδο. Cafe, So Lonely, Chase The Blues Away, The Train και Blue Melody ήταν τραγούδια που θα κάνουν τραγουδιστές όπως ο Bono των U2 και η Patti Smith να επηρεαστούν από αυτόν.

Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσει το Happy Sad με παραγωγούς τους Jerry Yester και Zal Yanovsky των Lovin’ Spoonful. Το Happy Sad ήταν ακόμα μια απόδραση από τον ήχο τής Καλιφόρνιας και μια προσπάθεια προσέγγισης με την τζαζ, που ήταν η μεγάλη του αγάπη στον χώρο της μουσικής. Η αξία του άλμπουμ εκτιμήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατό του, και σήμερα θεωρείται ένα από τα καλύτερα της εποχής του. Strange Feelin’ Buzzin’ Fly, Love From Room 909 ήταν τα τραγούδια που ξεχώρισαν.

Το 1970 συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα παραγωγικός και παρουσιάζει αρχικά το Lorca, που σοκάρισε τους λίγους φίλους τής μουσικής του λόγω της διαφορετικής μουσικής του κατεύθυνσης, και στη συνέχεια το Starsailor, όπου συνεχίζει τους πειραματισμούς του με την avant-garde τζαζ και την αναζήτηση μέσω της φωνής του ενός ιδανικού τρόπου ερμηνείας, που διακρίνει όλη εκείνη την περίοδό του στη μουσική.

Το τελευταίο σημαντικό άλμπουμ πριν από τον θάνατό του ήταν το Greetings From L.Α., που κυκλοφόρησε το 1972, στο οποίο έχει προσθέσει αρκετή φανκ και ήχους από το ρυθμ εντ μπλουζ στη μουσική του.

Στα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει μάταια να αναζητεί την αναγνώριση του μουσικού του ταλέντου και την απόδραση από τη φτώχεια και το περιθώριο. Η αδιαφορία του κοινού για τη μουσική του θα τον βυθίσει περισσότερο στα ναρκωτικά και στις 28 Ιουνίου 1975 η γυναίκα του θα τον βρει νεκρό στο κρεβάτι τους· ήταν μόλις 28 ετών.

Ο θάνατός του, αν και αναμενόμενος για πολλούς, λόγω του τρόπου ζωής του και της σχέσης του με τα ναρκωτικά, θα συγκλονίσει τους φίλους του, οι οποίοι αν και έβλεπαν τα καθημερινά ρίσκα που έπαιρνε ο Buckley, ακόμα και στην οδήγηση του αυτοκινήτου του (οδηγούσε σαν μανιακός, με μεγάλη ταχύτητα), δεν περίμεναν αυτό το τέλος, που τον βρήκε πάμπτωχο, αν και είχε ηχογραφήσει 9 άλμπουμ, και μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του είχε την κιθάρα του. Οι τελευταίες λέξεις που ακούστηκαν από αυτόν, το απόγευμα που προηγήθηκε του θανάτου του, σύμφωνα με έναν φίλο του, ήταν ο στίχος από το τραγούδι τού Ray Charles Driftin’ Blues, που ακούστηκε σαν αποχαιρετισμός, Bye, Bye, Baby.

Irving Penn Ballet Society New York, 1948….

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ του 63ου Φεστιβάλ Καννών.

Χρυσός Φοίνικας

 «Ο Θείος Μπομέ που Μπορεί να Θυμηθεί τις Παλιές του Ζωές»   (Lung Boonmee Raluek Chat) …του Ταϊλανδού Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουλ

 Grand Prix….».Des  hommes  et  des  dieux»…«ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» του  Γάλλου  Ξαβιέ Μποβουά

Βραβείο Σκηνοθεσίας

 Στον Γάλλο Ματιέ Αμαλρίκ για το «Τουρνέ» (Tournee)

 Βραβείο Σεναρίου

 Στον Κορεάτη Λι Τσανγκ- Ντονγκ για την ταινία του «Ποίηση» (Poetry)

 Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας

 Στη Γαλλίδα Ζουλιέτ Μπινός για την ταινία του Ιρανού Αμπάς Κιαροστάμι  «Επικυρωμένο αντίγραφο »  (Copie Conforme)

Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας εξίσου:

 στον Ισπανό Ξαβιέ Μπαρδέμ για την ταινία του Μεξικανού Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου    »  Biutiful»

και στον Ιταλό Έλιο Ερμάνο για την ταινία του Ντανιέλε Λουκέτι «Η Ζωή μας» (La Nostra Vita)

 Βραβείο Επιτροπής

«Ένας Άνδρας που Ουρλιάζει» του Μαχαμάτ-Σαλέ Χαρούν, από το Τσαντ.

 Χρυσή Κάμερα (πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη)

«Δίσεκτο  Έτος» του Μεξικανού Μίκαελ Ρόουε